Η ποδηλασία στην Ελλάδα ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Η λέξη ποδήλατο είναι ελληνική και σημαίνει πους (πόδι) και ελαύνω (ωθώ σε κίνηση, κινώ). Ιστορικά, δε φαίνεται, επίσημα τουλάχιστον, να υπάρχει συγκριμένος εφευρέτης στον οποίον να του αποδίδεται η εφεύρεση του ποδηλάτου, καθώς επίσης δεν υπάρχει και συγκεκριμένη χρονολογία. Από μεταφορά, ψυχαγωγία μέχρι και άθληση, σε αγωνιστικές και μη συνθήκες, η ποδηλασία αποτελεί μια δραστηριότητα ευρέως διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο. Ήδη από την ηλικία των 4-5 ετών τα περισσότερα παιδιά έχουν πλέον αρχίσει να ποδηλατούν, καθώς αποτελεί μία επόμενη κινητική εμπειρία, μετά το περπάτημα. Σε ορισμένες χώρες (Ολλανδία, Νορβηγία κ.α.) η ποδηλασία αποτελεί το δημοφιλέστερο μέσο μετακίνησης εντός της πόλης, ενώ παγκοσμίως ο πληθυσμός των ποδηλάτων υπολογίζεται ότι ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο!
Η υπαίθρια ποδηλασία αποτελεί ένα χόμπι που προσφέρει πολλαπλά οφέλη στον άνθρωπο συνδυάζοντας τις ευεργετικές επιδράεις της άσκησης με την αλληλεπίδρασή του με το εξωτερικό περιβάλλον, είτε αστικό (δρόμοι, πάρκα κτλ) είτε φυσικό (δάση κτλ). Συγκεκριμένα, η ορεινή ποδηλασία συνιστά μία πιο έντονη δραστηριότητα, με ειδικά σχεδιασμένα ποδήλατα (mountain bikes), καθώς οι διαδρομές περιλαμβάνουν μονοπάτια σε βουνά, χωματόδρομους, χωράφια, δασικούς δρόμους σε διαφορετικές κλίσεις και εδάφη. Η ίδια χωρίζεται σε κατηγορίες, δύο εκ των οποίων είναι, οι διαδρομές αντοχής (cross country) με ανάβαση-κατάβαση σε ποικιλόμορφα εδάφη και φυσικά εμπόδια - αγώνισμα ήδη συμπεριλαμβανομένο στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων- και στην ελεύθερη κατάβαση (downhill). Στους ορεινούς αναβάτες, οι οποίοι απομακρύνονται συχνά από τον πολιτισμό για να απολαύσουν το χόμπι τους, κυριαρχεί μια ισχυρή ηθική αυτοδυναμίας, κατά την οποία καλούνται να ανταπεξέλθουν μόνοι τους σε περιπτώσεις ανάγκης (τραυματισμοί, βλάβη του ποδηλάτου κτλ), καθώς η οποιαδήποτε παροχή βοήθειας ενδεχομένως βρίσκεται πολύ μακριά!
Όσον αφορά τον εξοπλισμό ενός ποδηλάτη, πέρα από το ποδήλατο, αυτός θα πρέπει να αποτελεί το κράνος (όσο σύντομη και αν είναι η διαδρομή που πρόκειται να γίνει), αθλητικά παπούτσια και μία άνετη ενδυμασία (άνετο κολάν, φόρμες κτ). Συγκεκριμένα για το τελευταίο, το κολάν μπορεί να μην αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητα ενός ποδηλάτη, ωστόσο η εσωτερική επένδυση των κολάν είναι. Όταν ξεκινάμε την ποδηλασία, τα κόκκαλα της λεκάνης δεν είναι μαθημένα στο να στηρίζουν όλο το βάρος του σώματος και έχουμε δυσάρεστη αίσθηση στην περιοχή αυτή. Αυτό λύνεται κατά μεγάλο βαθμό με ένα κολάν με μαξιλαράκι, οπότε είναι κάτι που προτείνεται στην αρχή. Με την πάροδο του καιρού, γίνεται απαραίτητο, γιατί ενδεχομένως μπορεί να αυξάνονται πολύ οι ώρες και τα χιλιόμετρα που κάνουμε με το ποδήλατο. Ανάλογα την απόσταση της διαδρομής που πρόκειται να ακολουθηθεί μπορεί να χρειαστεί από ένα παγούρι μέχρι και δεύτερα ρούχα, ενώ αν πρόκειται για πολύωρες διαδρομές σε απομακρυσμένες περιοχές, οι προμήθειες έκτακτης ανάγκης και ο επισκευαστικός εξοπλισμός προτείνονται αυστηρά. Επιπλέον, εάν η οδήγηση γίνεται στο σκοτάδι βεβαιωνόμαστε ότι το ποδήλατο και η ενδυμασία έχουν τους απαραιτήτους ανακλαστήρες και ότι υπάρχουν προβολείς.
